ἀπλότερος, -τάτος simplicior, -cissimus. Առաւել կամ ամենեւին պարզ.
Յաննիւթէն՝ աննիւթականք. եւ պարզականք՝ ի պարզագունէն. (Շ. հրեշտք.։)
Այս է պարզագունացն բնութիւն ... նոյնութիւն առաւել՝ քան եթէ նմանութիւն. (Առ որս. ՟Է։)
Ո՞չ խրատեցի պարզագունիւք դեղօքն՝ զոր ի վերայ գծի. (Ածաբ. կարկտ.) (յն. ἀπαλότερος մեղմագոյն)։
Եթէ պարզագոյն իցէ Աստուծոյ դիւրիմաց՝ ոճ բանիցն), գովելի. (Իգն.։)
Պարզագոյնս. մ. Առաւել պարզ, մեկն.
Մաթէոս եւ մարկոս պարզագոյնս զսոցանէ պատմեն. (Նանայ.։)